ÂŞIK VEYSEL (1894-1973)
♦ Âşıklık geleneğinin önemini kaybettiği Cumhuriyet Dönemi’nde en ünlü halk şairidir.
♦ 1894 yılında Şarkışla‘nın Sivrialan köyünde dünyaya gelmiş olup asıl ismi Veysel Şatıroğlu‘dur. Yedi yaşında yakalandığı çiçek hastalığı nedeniyle bir gözünü, daha sonra bir kaza neticesinde , çok az gören diğer gözünü de kaybetmiştir.
♦ Gençlik döneminde usta malı türküler dile getirmiş, 40 yaşlarına doğru kendi şiirlerine ağırlık vermeye ve türküleştirmeye başlamıştır.
♦ 1931 senesinde Âşıklar Bayramı’nda ismi duyulmuş ve 1933 senesinde Atatürk için söylediği bir türküden sonra özellikle Ahmet Kutsi Tecer‘in de desteği ile giderek tüm Türkiye’de bilinmeye başlamıştır.
♦ Köy Enstitülerinde saz hocalığı yaptığı seneler boyunca ulaştığı ruh dinginliği ile sağlam yapılı hoş koşmalar söylemeye başlamış; Anadolu’yu köy köy, şehir şehir gezmiştir.
♦ 1952 senesinde İstanbul’da kendisi için büyük bir jübile yapılan ozana 1965 tarihinde Türkiye Büyük Millet Meclisi’nin özel bir kanunuyla aylık bağlanmıştır. 1973’te hayata gözlerini yummuştur.
♦ Yalın ve duygulu söyleyişiyle Cumhuriyet Döneminde halk şiirinin son büyük şairlerinden biri olarak değer görmüş; geleneksek âşık şiirimize toprak, yurt, Atatürk sevgisi ve devrimleri gibi yeni konular getirmiş; kimi şiirlerinde de güzelliklerin kaynağını Tanrı’da gören bir anlayışla tasavvufa yönelmiştir.
♦ Şiirlerini “Deyişler”, “Sazımdan Sesler” ve “Dostlar Beni Hatırlasın” adlı kitapta toplanmıştır.