Dize sonlarındaki benzer sesler, anlamları farklı olmayan aynı sözcüklerde ya da aynı işlevdeki eklerde bulunuyorsa kafiye oluşturmaz; redif adını alır;

O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör
Dünyayı hele sen bir barış olsun da gör

(“gör” sözcükleri aynı anlamda olduğu için rediftir.)

Günlük güneşlik bir kaldırımdan
Aşktı değip geçen yanımızdan

(-dan ekleri aynı görevde olduğu için rediftir.)

♦ Redifin bulunduğu dizelerde (yukarıdaki örneklerde olduğu gibi) kafiye ya hiç yoktur ya da (aşağıdaki örneklerde olduğu gibi) rediften önceki benzer seslerdedir:

Kapadı geçtiğim yolları sisler
Tutuştu içimde birikmiş hisler

(-ler ekleri aynı görevli ekler olduğu için redif; -is sesleri farklı köklerdeki benzeşen sesler olduğu için kafiyedir.)

Bu ıslıkla uzayan, dönen, kıvrılan yollar
Uykuya varmış gibi görünen yılan yollar

(“Yollar” sözcükleri aynı kök ve eklerden oluştuğu için redif; -an sesleri, biri ek, diğeri kökte olduğu için kafiyedir.)