KAFİYE (UYAK) VE REDİF Önce redifi açıklayalım: Redif: Dize sonlarındaki benzer sesler, anlamları farklı olmayan aynı sözcüklerde ya da aynı işlevdeki eklerde bulunuyorsa kafiye oluşturmaz; redif adını alır; O gün gelsin neşemiz tazelensin de gör Dünyayı hele sen bir barış
Etiket: Kafiye ( Uyak ) ve Redif
Koşma Tipi Kafiye
Koşma Tipi Kafiye ♦ Halk şiirinde koşma, semai, varsağı, destan gibi nazım biçimlerinde görülen kafiye düzenidir. Çağdaş şiirimizde bu kafiye düzenini sürdüren birçok şair olmuştur. ♦ Her dörtlükte ilk üç mısra kendi arasında kafiyeli; dördüncü dize ise birinci dörtlüğün dördüncü
Mani Tipi Kafiye (Uyak)
Mani Tipi Kafiye (Uyak) ♦ Mani, rubai ve tuyuğ adlı dört dizeli tek bentten oluşan nazım biçimlerinde görülen kafiye düzenidir. Çağdaş şiirimizde birden çok dörtlükle yazılan şiirlerde de kullanılmıştır. ♦ Dörtlüğün birinci, ikinci ve dördüncü dizesi kendi arasında kafiyeli, üçüncü
Örüşük Kafiye
Örüşük Kafiye ♦ Üç dizeli bentlerde kullanılan ve bizde ilk örnekleri Servet-i Fünun şiirinde görülen kafiye düzenidir. ♦ Terza rima denen nazım biçimi bu kafiye örgüsüyle yazılır. ♦ Her üçlükte birinci ve üçüncü dizeler kendi arasında kafiyelidir. İkinci üçlükten itibaren
Düz Kafiye (Uyak)
Her iki dizenin kendi arasında kafiyelenmesidir. Divan şiirinde mesnevi nazım biçiminde görülen kafiye düzeninin aynısıdır: aa bb cc dd cc …. a– Kandilli yüzerken uykularda a– Mehtabı sürükledik sularda b– Bir yoldu parıldayan gümüşten b– Gittik… Bahs açmadık dönüşten