Kıpçak Türkçesi (Kuzey Türkçesi) Kıpçak Türkçesi, 13-15. yüzyıllar arasında Altınordu, Mısır, Suriye bölgelerinde kullanılan Türkçedir. Kuzey Türkçesiyle oluşturulan eserlerin en önemlileri şunlardır: 1. Kodeks Kumanikus: Hristiyanlık’a ait ilâhileri, bilmeceleri, Türkçe-Almanca-Latince-Farsça sözlük parçalarını içeren bir derlemedir. Eserdeki metinler, 1303 yılında İtalyan

Orta Türkçe (Harezm Türkçesi) ►Harezm Türkçesi, 13 ve 14. yüzyıllarda Hazar Denizi ile Aral Gölü arasında ve Aral’ın güneyindeki Amuderya bölgesi merkez olmak üzere Batı Türkistan‘da gelişmiş olan Türk yazı dilidir. ►Harezm Türkçesi, XII. yüzyıla kadar birbirinin devamı niteliğinde tek

Eski Türkçeyle Bugünkü Türkiye Türkçesi (Çağdaş Türkiye Türkçesi) arasındaki en önem­li farklar şunlardır: Günümüzde “g” ile başlayan kelimeler Eski Türkçede “k” ile başlamıştır: göz-köz, gün­kün vb. Günümüzde “d” ile başlayan kelimeler Eski Türkçede “t” ile başlamıştır: dağ-tag, dokuz-tokuz vb. Günümüzde

İslamiyet’i kabul eden ilk Türk devleti, “Karahanlılar”dır. 8. yüzyılın sonlarında Aksu, Fergana, Kaş-gar çevrelerinde devlet kuran Karahanlılar, 10. yüzyılın ilk yarısında hükümdarları Satuk Buğra Han‘ın İslamiyet’i kabul etmesiyle birlikte kitleler halinde Müslüman olmuşlardır. Bu dönemde İslam kültür ve medeniyetinin etkisiyle

UYGUR DÖNEMİ Uygur Döneminde oluşturulan metinlerin çoğu, Maniheizm ve Budizm’le ilgili kutsal metinlerdir. Moğolca ya da Çinceden çevrilip çoğunlukla Uy­gur alfabesiyle kaleme alınan bu metinlerin en önem­lileri şunlardır: Altun Yaruk (Altın Işık): Budizm’in kutsal kita­bıdır. 700 sayfalık bu metinde Budizm’in